Θεσσαλονίκη: Μια πόλη-πανεπιστήμιο, μια πόλη καινοτομίας και δημιουργικής ανησυχίας

Από τις αίθουσες διδασκαλίας στις αίθουσες διαλόγου – πώς η πόλη μπορεί να γίνει κόμβος γνώσης, καινοτομίας και διεθνούς εξωστρέφειας

Η Θεσσαλονίκη δεν είναι απλώς μια πόλη με φοιτητές. Είναι μια πόλη που σκέφτεται, πειραματίζεται και δημιουργεί. Μια πόλη όπου η ακαδημαϊκή γνώση συνυπάρχει με την πολιτισμική ποικιλομορφία, την επιχειρηματική καινοτομία, τις δημιουργικές κοινότητες και τη δημόσια συζήτηση. Όλες αυτές οι δυναμικές την καθιστούν ικανή να εξελιχθεί —όχι θεωρητικά αλλά ουσιαστικά— σε έναν διεθνώς αναγνωρισμένο κόμβο γνώσης, καινοτομίας και πολιτιστικής διπλωματίας.

Δεν πρόκειται για μια ακόμη «μεγάλη ιδέα» δίχως ρεαλιστικό έρεισμα. Είναι ένα πιθανό, εφικτό και ώριμο ενδεχόμενο — αρκεί να αναγνωρίσουμε και να αξιοποιήσουμε τα εργαλεία που ήδη διαθέτουμε. Και κυρίως, να συνεχίσουμε με συνέπεια τις πρωτοβουλίες που έχουμε ξεκινήσει.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν το Διεθνές Συνέδριο “Global Media and Culture, που φιλοξενείται κάθε Ιούλιο στη Θεσσαλονίκη και συγκαταλέγεται πλέον στις σημαντικότερες συναντήσεις για τη δημόσια διπλωματία, τα μέσα ενημέρωσης και τις πολιτισμικές σπουδές. Συγκεντρώνει δεκάδες ομιλητές από την Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική, την Ασία και τη Μέση Ανατολή, ενισχύοντας τον ρόλο της πόλης στον παγκόσμιο επιστημονικό και πολιτιστικό χάρτη.

Αντίστοιχα, η Thessaloniki International Media Summer Academy (THISAM), διανύοντας την ένατη συνεχόμενη χρονιά, φέρνει φοιτητές, ερευνητές και καθηγητές από όλο τον κόσμο (συμμετέχουν 15 πανεπιστήμια) μετατρέποντας την πόλη σε ένα πολυεπίπεδο εργαστήριο μάθησης, όπου συζητούνται σύγχρονα ζητήματα όπως η τεχνητή νοημοσύνη, η ηθική των μέσων και ο ειδησεογραφικός γραμματισμός.

Ένα οικοσύστημα γνώσης και δημιουργίας – αλλά χωρίς επίσημη χαρτογράφηση

Η Θεσσαλονίκη διαθέτει τα περισσότερα —αναλογικά με τον πληθυσμό της— πανεπιστημιακά και ερευνητικά ιδρύματα στην Ελλάδα. Από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, το Διεθνές Πανεπιστήμιο, το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας κλπ. μέχρι εξειδικευμένες σχολές και ανεξάρτητα ερευνητικά ινστιτούτα, η πόλη διαθέτει ένα εξαιρετικά πυκνό και δραστήριο δίκτυο παραγωγής και μεταφοράς γνώσης.

Ωστόσο, αυτό το εκπαιδευτικό και καινοτομικό οικοσύστημα παραμένει ασυντόνιστο, μη αποτυπωμένο και υποτιμημένο στη δημόσια σφαίρα. Πόσα θερινά και χειμερινά σχολεία διοργανώνονται κάθε χρόνο; Πόσες ερευνητικές συνεργασίες και πόσες εκπαιδευτικές ανταλλαγές υλοποιούνται με διεθνή ιδρύματα; Ποια ερευνητικά hubs υπάρχουν και σε ποιους τομείς διακρίνονται;

Η απουσία ενός ενιαίου αφηγήματος και ενός μηχανισμού χαρτογράφησης της υφιστάμενης δυναμικής αποτελεί ένα από τα βασικά εμπόδια για την εξωστρέφεια και την ενίσχυση της διεθνούς ταυτότητας της πόλης.

Παραδείγματα που δείχνουν τον δρόμο

Στη Λειψία, η πανεπιστημιακή ζωή διατρέχει όλη την αστική ταυτότητα, μετατρέποντας την πόλη σε εργαστήριο δημοκρατικού διαλόγου. Η Μπολόνια, με το παλαιότερο πανεπιστήμιο της Ευρώπης, έχει αναδείξει γύρω από αυτό ένα ολόκληρο πολιτιστικό και τεχνολογικό οικοσύστημα με παγκόσμια εμβέλεια. Η Λιουμπλιάνα λειτουργεί ως μοντέλο «πράσινης καινοτομίας» χάρη στην ισχυρή διασύνδεση της πανεπιστημιακής κοινότητας με τις στρατηγικές βιωσιμότητας της πόλης.

Η Θεσσαλονίκη μπορεί και πρέπει να διεκδικήσει μια ανάλογη θέση. Ένα θεσμοθετημένο ετήσιο Συνέδριο για την Επικοινωνία και τον Πολιτισμό που θα συμπληρώνει το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου σε συνεργασία με τοπικά και διεθνή πανεπιστήμια, πολιτιστικά ιδρύματα και διεθνείς οργανισμούς, θα μπορούσε να εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς, όπως ακριβώς στη Μπολόνια. Και γιατί όχι, να συνδυαστεί με μια πλατφόρμα διαλόγου στα Βαλκάνια για τη δημοκρατία, τη νεανική συμμετοχή και την τεχνητή νοημοσύνη.

Εκτός από την ακαδημαϊκή βάση, η πόλη διαθέτει και ένα ισχυρό οικοσύστημα καινοτομίας:

  • Η Pfizer επέλεξε τη Θεσσαλονίκη για το Διεθνές Κέντρο Ψηφιακής Καινοτομίας της.
  • Η Deloitte δημιούργησε ένα από τα πλέον καινοτόμα hubs τεχνογνωσίας στην Ευρώπη.
  • Η Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας αποτελεί έναν αναδυόμενο πόλο που φιλοδοξεί να συνδέσει έρευνα, νεοφυείς επιχειρήσεις και πολιτιστική παραγωγή.

Αυτό σημαίνει πως η πόλη δεν έχει μόνο θεωρητικά πλεονεκτήματα. Έχει και πραγματικά πλεονεκτήματα: ανθρώπινο κεφάλαιο, τεχνολογικές υποδομές και διεθνή αποδοχή.

Από το όραμα στη δράση: Τι χρειάζεται τώρα

  1. Χαρτογράφηση του υφιστάμενου δυναμικού — θεσμών, δράσεων, συνεργασιών και υποδομών.
  2. Συνεργασία και συντονισμός μεταξύ πανεπιστημίων, ερευνητικών ιδρυμάτων, δήμου, πολιτιστικών φορέων και επιχειρήσεων.
  3. Ενιαία αφήγηση και branding της πόλης ως διεθνούς hub μάθησης, καινοτομίας και πολιτισμού.
  4. Επένδυση στους νέους — με υποτροφίες, εκπαιδευτικές πλατφόρμες, πρακτικές ασκήσεις και υποστήριξη των δημιουργών.

Η πόλη έχει όλα τα εφόδια. Το ερώτημα είναι αν θα πιστέψει στον εαυτό της και θα σχεδιάσει, με συνέπεια και φιλοδοξία, το βήμα που ήδη ξεκίνησε και κάνει, αυτό της δημιουργικότητας που συναντάς σε όλους τους τομείς.

Picture of Νίκος Παναγιώτου

Νίκος Παναγιώτου

Ο Νίκος Παναγιώτου είναι καθηγητής στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ.

Διαβάστε επίσης

Εξήντα χρόνια μετά στέκει στο ίδιο σημείο, αινιγματικά αγέρωχο, ακούραστα επίκαιρο, αβέβαιο όμως για το αν η Θεσσαλονίκη τελικά το αποδέχεται ή απλά το ανέχεται
Όταν ο Ελύτης λέει «Νυν Νυν το μηδέν και Αιέν ο κόσμος ο μικρός, ο Μέγας», εισάγει την ομορφιά της αβεβαιότητας