«Η Θεσσαλονίκη είναι wow!»

Aπό τη Γερμανία μέχρι το Νεπάλ, φοιτητές Erasmus μοιράζονται στιγμές, εμπειρίες και μυστικά από τη ζωή τους στην πόλη

«Ήθελα να είμαι δίπλα στον Όλυμπο».
«Η Θεσσαλονίκη είναι wow!».
«Πουθενά στην Ευρώπη δεν είδα τόσο ζωντανή πόλη».
«Η Θεσσαλονίκη είναι ο ιδανικός προορισμός!».

Το Θεσσαλονικέων Πόλις συνάντησε φοιτητές του προγράμματος Erasmus+ απ’ όλο τον κόσμο. Μοιράστηκαν μαζί μας στιγμές, εμπειρίες και ιστορίες, που εξηγούν γιατί η Θεσσαλονίκη έχει αναδειχθεί κορυφαίος προορισμός του προγράμματος στην Ευρώπη.

Σάββατο απόγευμα και κάθομαι στο καφέ «Πράσινο Δωμάτιο» περιμένοντας να συναντήσω μια παρέα φοιτητών Erasmus+, κοιτώντας το ανθρώπινο καραβάνι που ξεδιπλώνεται καθημερινά στην Πλατεία Αριστοτέλους. Με την άκρη του ματιού μου, διακρίνω τη φιγούρα της Melanie να ανεβαίνει τη φιδωτή σκάλα του Ολύμπιον. «Welcome», της λέω, «it’s a pleasure». Στο οποίο μου απαντά σε άψογα ελληνικά: «Καλησπέρα, χάρηκα πολύ!».

Αν και από το Βέλγιο, η Melanie Detrez μιλάει πολύ καλά ελληνικά. Είναι 20 ετών και σπουδάζει Φιλολογία. Έχει ελληνικές ρίζες (με καταγωγή από τον Παραπόταμο, ένα χωριό κοντά στην Ηγουμενίτσα) και το Erasmus+ ήταν η τέλεια ευκαιρία για να μάθει περισσότερα για τις ελληνικές ρίζες και την κουλτούρα της.

Η Melanie είναι μία από τους συνολικά 872 φοιτητές Erasmus που φοιτούν στη Θεσσαλονίκη κατά το ακαδημαϊκό έτος 2024-2025 (778 στο ΑΠΘ και 94 στο ΠΑΜΑΚ), σύμφωνα με στοιχεία που μας παραχώρησαν το Τμήμα Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων του ΑΠΘ και το Γραφείο Erasmus+ του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Το ΑΠΘ συμμετέχει στο πρόγραμμα από την πρώτη χρονιά εφαρμογής του, το 1987, και έκτοτε έχει φιλοξενήσει 13.920 φοιτητές. Το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας συμμετέχει από το 1995 και έχει φιλοξενήσει συνολικά 1.223 φοιτητές.

Η τάση είναι μάλιστα αυξητική, καθώς η Θεσσαλονίκη και τα πανεπιστήμιά της είναι από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς, αναφέρει η προϊσταμένη του Τμήματος Ευρωπαϊκών Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων του ΑΠΘ, Ιωάννα Γεωργιάδου. Σύμφωνα με τον Χρήστο Καρπέτη, αντιπρύτανη Φοιτητικής Μέριμνας και Δια Βίου Μάθησης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, η πόλη συνδυάζει την ιστορία με τη ζωντανή φοιτητική κουλτούρα, προσφέροντας πλούσιες πολιτιστικές εμπειρίες, έντονη νυχτερινή ζωή και προσιτό κόστος ζωής.

Η Melanie μού εκμυστηρεύεται πως ο μεγαλύτερος εχθρός του φοιτητή Erasmus+ είναι η μοναξιά: «Είσαι ολομόναχος σε μια ξένη χώρα, οπότε είναι καλό να κάνεις παρέες».

Η δε συμβουλή της προς ναυτιλομένους: Βρείτε διαμέρισμα στο κέντρο και μην χάνετε τις συναντήσεις του τοπικού ESN – Erasmus Student Network.

Nhu-Lan Vu, 24, Γερμανία

«Στο λιμάνι, να χτυπάει ο ήλιος το πρόσωπό σου!»

Η Nhu-Lan (ή σκέτο Lan χαϊδευτικά) είναι από τη Γερμανία, με καταγωγή από το Βιετνάμ. Είναι 24 ετών και σπουδάζει νομική. Σύντομα θα ολοκληρώσει το προπτυχιακό της στο Ανόβερο και θέλει να ασχοληθεί με το Δίκαιο της Πληροφορικής. Ο παππούς της έφυγε από τη χώρα μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ, ένας από τους χιλιάδες πρόσφυγες που διέφυγαν στις ΗΠΑ μετά την Πτώση της Σαϊγκόν το 1975.

Η Ελλάδα ήταν η πρώτη επιλογή της Nhu-Lan για το πρόγραμμα Erasmus+. Θα μείνει μάλιστα εδώ για δύο εξάμηνα, σχεδόν δέκα ολόκληρους μήνες. Πρόλαβε ήδη να ταξιδέψει στα περίχωρα και να κολυμπήσει στη Χαλκιδική. Εντυπωσιάστηκε από το γαλαζοπράσινο νερό, χρώμα πολύ διαφορετικό από αυτό των γερμανικών λιμνών.

Η εμπειρία της στο πανεπιστήμιο είναι θετική: «Ορισμένοι καθηγητές είναι εξαιρετικοί, κάποιοι άλλοι δίνουν την εντύπωση πως δεν έχουν τόσο καλά οργανωμένο το μάθημα όσο θα ήθελα». Τονίζει πως οι καθηγητές εδώ είναι πολύ πιο προσιτοί σε σχέση με τη Γερμανία (κάτι που, όπως λέει, ισχύει και γενικότερα στη συναναστροφή της με τους ανθρώπους), και πως το πανεπιστήμιο στην Ελλάδα είναι πολύ πιο έντονα πολιτικοποιημένο από το γερμανικό.

Τους μήνες της διαμονής της επικεντρώθηκε κυρίως στις σπουδές της και στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Δεν είχε πολύ χρόνο για εξόδους, αλλά μου έδωσε την εντύπωση πως δεν ήθελε και πολύ να τον βρει. Αντιμετώπισε το Erasmus+ ως ένα ταξίδι προς τα έσω, μια ευκαιρία να βρει τον εαυτό της και μια απόπειρα διαφυγής από μια διαφορετική πραγματικότητα.

Η συμβουλή της Nhu-Lan προς επίδοξους φοιτητές Erasmus στη Θεσσαλονίκη: Μιλήστε με ντόπιους και απολαύστε τον ήλιο!

Riccardo Cerroni, 27, Ιταλία

«Θα ζήσεις μια από τις πιο εκπληκτικές εμπειρίες της ζωής σου»

O Riccardo είναι από την Ιταλία. Είναι 27 ετών και σπουδάζει Ιατρική. Η διαφορά ηλικίας που έχει από τους (κατά κύριο λόγο) 19χρονους συμφοιτητές του στο πρόγραμμα Erasmus+ τον ανάγκασε να δει τη Θεσσαλονίκη (και τα περίχωρα) με άλλη οπτική. Εξάλλου, ως αναρριχητής, προτιμά να περνάει τον χρόνο του έξω, στη φύση, και όχι στα θορυβώδη κλαμπ της Θεσσαλονίκης. Στους έξι μήνες που βρίσκεται στην πόλη, έχει ταξιδέψει σε πολλές γειτονικές περιοχές, έχει κολυμπήσει στη Χαλκιδική, έχει δει τα Μετέωρα, έχει κάνει τον γύρο της Κερκίνης με άλογο και έχει ανέβει στην κορυφή του Ολύμπου.

Μάλιστα στην καθημερινή του μετακίνηση προς το Νοσοκομείο Παπανικολάου, γνώρισε την τωρινή σύντροφό του. Η διαδρομή διαρκεί γύρω στα 45 λεπτά, χρόνος αρκετός για να ανακαλύψουν κοινά ενδιαφέροντα. Επειδή η «θητεία» του στη Θεσσαλονίκη λήγει σύντομα, στα τέλη Φεβρουαρίου, δεσμεύτηκε να επιστρέψει στην Ελλάδα με τη σύντροφό του, για να ζήσουν αυτή τη φορά τη μεθυστική εμπειρία του ελληνικού καλοκαιριού.

Το πρόγραμμα Erasmus τού άλλαξε τη ζωή: «Είναι το δεύτερό μου Erasmus μετά την πανδημία, που με άφησε χαμένο, μπερδεμένο και μελαγχολικό. Το Erasmus και η Ευρώπη μού έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία, μου επέτρεψαν να τελειώσω τις σπουδές μου».

Στη Θεσσαλονίκη αγάπησε τον καλό καιρό και το καλό φαγητό. Έτρωγε πολύ συχνά στον «Μίμη», το γυράδικο στην Αγίου Δημητρίου, όπου όλοι τον ξέρουν πια ως «ο Ιταλός».

Η συμβουλή του Riccardo προς επίδοξους φοιτητές Erasmus στη Θεσσαλονίκη: Επιλέξτε το εαρινό εξάμηνο!

Yolanda Sánchez Diz, 23, Ισπανία

«Το καλύτερο εδώ είναι η επαφή με τους ντόπιους»

H Yoli (από το Yolanda) είναι από την Ισπανία. Είναι 23 ετών και σπουδάζει Παιδαγωγική και Εκπαίδευση. Ήρθε στο ραντεβού μας φορώντας μια μπλούζα που έγραφε: Castilla está de p*ta madre, σε ελεύθερη μετάφραση: η Καστίλλη είναι και γ*μώ.

Η Yolanda, αν και τόσο μακριά από το σπίτι της, βρίσκει κοινά στοιχεία στα μεσογειακά χαρακτηριστικά της Θεσσαλονίκης: στο κλίμα, τη θάλασσα και το φλογερό ταμπεραμέντο ενός λαού, που έχει κι αυτός τσουρουφλιστεί από τον λαμπερό μεσογειακό ήλιο. Της αρέσει πολύ να διαβάζει βιβλία επιστημονικής φαντασίας και είναι από τους ανθρώπους που διαβάζουν τέσσερα βιβλία ταυτοχρόνως.

Μίλησε με τα πιο θερμά λόγια για την εμπειρία της από το Erasmus («σε βοηθά να αναπτύξεις τον χαρακτήρα σου, σου δίνει την ευκαιρία να ζήσεις σε μια ξένη χώρα και σε αναγκάζει να ωριμάσεις») και τη Θεσσαλονίκη.

Παρατηρεί την έντονη πολιτικοποίηση των νέων, ειδικά στους πανεπιστημιακούς χώρους, φαινόμενο πολύ πιο ασυνήθιστο στην πατρίδα της. Παρατηρεί επίσης μια γενικευμένη «χαλαρότητα» στον τρόπο που διαχειριζόμαστε διάφορες καταστάσεις–από την αργοπορία σε μια συνάντηση μέχρι τη διάρκεια μιας πανεπιστημιακής διάλεξης.

Την εξέπληξε ευχάριστα το γεγονός ότι η είσοδος στα μουσεία είναι δωρεάν για τους νέους ηλικίας έως 25 ετών από χώρες της Ε.Ε. και εντυπωσιάστηκε από το πλήθος των αρχαιοτήτων που γεμίζουν την πόλη της Θεσσαλονίκης. Έτρωγε πολύ συχνά στη «Μπουγάτσα Γιάννης», γνωστό καταφύγιο ξενύχτηδων στη γειτονιά του Λευκού Πύργου.

Η συμβουλή της Yolanda προς επίδοξους φοιτητές Erasmus στη Θεσσαλονίκη: Για φαγητό στη Λέσχη, είναι δωρεάν!

Norah Jacoud, 20, Γαλλία

«Βόλτα στην προκυμαία όταν πέφτει ο ήλιος»

Η Norah είναι από τη Γαλλία. Είναι 20 ετών και σπουδάζει Δημοσιογραφία. Κατάγεται από τη Λυών και η Θεσσαλονίκη ήταν η πρώτη της επιλογή για το Erasmus+. Ήρθε από τη Γαλλία με τον σύντροφό της οδηγώντας, και η πρώτη της εμπειρία από τη Θεσσαλονίκη ήταν το κυκλοφοριακό χάος στην Αγίου Δημητρίου.

Από μικρή ήταν ξετρελαμένη με την ελληνική μυθολογία: «Ήθελα να είμαι δίπλα στον Όλυμπο!», μου λέει. «Όταν η μέρα είναι καθαρή, μπορώ να τον δω». Πριν από λίγο καιρό, έκανε πεζοπορία στο βουνό των Θεών.

Η εμπειρία της στο πανεπιστήμιο είναι μάλλον ουδέτερη, αλλά σε κάθε περίπτωση καλύτερη από εκείνη στη Γαλλία, όπου περιγράφει την κατάσταση ως «πραγματικά χαοτική». Όλες οι διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο είναι στα αγγλικά και η αντιμετώπιση από τους καθηγητές είναι άρτια. Αναρωτιέται με καχυποψία αν η εμπειρία της είναι αντιπροσωπευτική του ελληνικού πανεπιστημίου. Προσθέτει ότι πολλοί φίλοι της από το πρόγραμμα Erasmus+ έχουν υποχρεωτικές παρουσίες σε διαλέξεις που γίνονται στα ελληνικά, χωρίς να μιλάνε τη γλώσσα.

Στη Θεσσαλονίκη αγάπησε πολύ την Άνω Πόλη–αν και όχι το ανέβασμα μέχρι εκεί–και το κατάστημα «Little Big House». Αγάπησε επίσης το κολύμπι στη θάλασσα («έκανα βουτιές μέχρι τις αρχές Νοέμβρη») αλλά και το φαγητό, ιδιαίτερα στο μεζεδοπωλείο «Κοντραμπάντο», πάνω από τη Φιλίππου. Δυσκολεύεται όμως μου λέει να βρει ένα ωραίο μπαρ που να παίζει καλή μέταλ μουσική. Αντιμετωπίζει τη μουσική πολύ σοβαρά: αποφάσισε να αφήσει στην άκρη τη δημοσιογραφία για να κυνηγήσει το όνειρό της, που είναι το τραγούδι.

Η Norah μένει μακριά από το Πανεπιστήμιο, κοντά στον Σιδηροδρομικό Σταθμό. Μου περιγράφει με μελανά χρώματα την εμπειρία της από τον ΟΑΣΘ, την αναξιόπιστη τηλεματική, τα πακτωμένα με κόσμο λεωφορεία. Της αντιπροτείνω να χρησιμοποιεί το ολοκαίνουριο Μετρό, που βρίσκεται κοντά στο σπίτι της. Μου απαντάει πως της είναι πολύ δύσκολο, γιατί τα εκδοτικά μηχανήματα δεν δέχονται κάρτα.

Η συμβουλή της Norah προς επίδοξους φοιτητές Erasmus στη Θεσσαλονίκη: Επικεντρωθείτε στην περιοχή κάτω από την Εγνατία!

Akrit Acharya, 26, Νεπάλ

«Για μένα, η Θεσσαλονίκη είναι πόλη wow!»

O Akrit είναι από το Νεπάλ. Είναι 26 ετών και σπουδάζει Ηλεκτρολόγος Μηχανικός. Τελειώνει τη μεταπτυχιακή του εργασία και έχει έρθει στη Θεσσαλονίκη με ένα από τα ειδικά προγράμματα Erasmus+ International. Συγκατοικεί με τρεις συναδέλφους του από το Νεπάλ, και μία εξ αυτών (δεξιά στη φωτό) τον συνόδευσε στη συνάντησή μας.

Ένα από τα πρώτα πράγματα που μου λέει ο Akrit είναι πως σ’ αυτήν την πόλη κάνουμε πολλές συγκεντρώσεις–έτυχε μάλιστα να συναντηθούμε την Κυριακή της μεγάλης συγκέντρωσης για τα Τέμπη–και πως το φαγητό μας του φαίνεται κάπως άνοστο. Η αλήθεια είναι πως η ελληνική μαγειρική δυσκολεύεται να συγκινήσει ουρανίσκους καψαλισμένους από την ινδική κουζίνα.

Ο Akrit μένει στο Μπακταπούρ, στην κοιλάδα του Κατμαντού, τον πιο ανεπτυγμένο αστικό ιστό του Νεπάλ. Το εκπαιδευτικό ταξίδι στη Θεσσαλονίκη ήταν η πρώτη έξοδος του Akrit από τη χώρα. Για να καταφέρει να πάρει βίζα μακράς διαμονής, έπρεπε να απευθυνθεί στην αρμόδια ελληνική πρεσβεία στο Νέο Δελχί. Η όλη διαδικασία αποδείχθηκε κοπιώδης, σε αντίθεση με τους Ευρωπαίους συμφοιτητές του, που μπορούσαν απλώς να πάρουν το πρώτο αεροπλάνο.

Όταν έφτασε στην Ελλάδα, συνειδητοποίησε πως όλα τα μαθήματα γίνονται στα ελληνικά. Έκανε μονάχα λίγες ώρες μαθημάτων μέσω Zoom, και τον υπόλοιπο ακαδημαϊκό του χρόνο τον αφιέρωσε στο εργαστήριο. Παρά τα όποια οργανωτικά προβλήματα, όλοι στο Πολυτεχνείο ήταν πρόθυμοι να τον βοηθήσουν, ειδικά το εκπαιδευτικό προσωπικό.

Από τον Οκτώβριο που ήρθε στην πόλη, ο Akrit έχει επισκεφτεί πολλούς ευρωπαϊκούς προορισμούς, όπως η Ολλανδία, η Γερμανία, η Αυστρία, η Νορβηγία, η Ελβετία και το Λουξεμβούργο. Έχει γοητευτεί από τις ευρωπαϊκές ομορφιές. Από όλες τις πόλεις που επισκέφθηκε, όμως, η Θεσσαλονίκη ήταν η πιο ζωντανή, ενώ το κλίμα εδώ τού θυμίζει την πατρίδα του.

Όταν τον ρώτησα αν θα ζούσε στην Ευρώπη μετά το μεταπτυχιακό του, ήταν όμως κατηγορηματικός: «Θέλω να γυρίσω στο Νεπάλ και στην οικογένειά μου».

Η συμβουλή του Akrit προς επίδοξους φοιτητές Erasmus στη Θεσσαλονίκη: Βεβαιωθείτε πως τα μαθήματα είναι στα Αγγλικά!

Mariam Harutyunyan, 20, Αρμενία

«Εδώ δεν θα νιώσεις ποτέ ξένος»

Η Mariam είναι από την Αρμενία. Είναι 20 ετών και σπουδάζει Οικονομικά. Προέρχεται από το Βεντί, μια μικρή πόλη στα περίχωρα της πρωτεύουσας Γερεβάν, κοντά στο όρος Αραράτ, σε ένα σταυροδρόμι διαφορετικών κρατών και πολιτισμών, δίπλα στα σύνορα με την Τουρκία. Μοιραστήκαμε μια σκέψη σχετικά με το πόσο δύσκολο –έως ανέφικτο– θα ήταν να περάσει αυτούς τους μήνες στην Ευρώπη, αν είχε γεννηθεί λίγες δεκάδες χιλιόμετρα νοτιότερα, στο γειτονικό Ιράν.

Το ταξίδι της στη Θεσσαλονίκη ήταν η πρώτη της έξοδος από την Αρμενία. Στην πατρίδα της έπαιρνε καθημερινά το λεωφορείο από το Βεντί για το πανεπιστήμιο, στο κέντρο του Γερεβάν, διαδρομή μίας περίπου ώρας. Πλέον, νοικιάζει σπίτι με τρεις συγκάτοικους κοντά στις Ομπρέλες του Ζογγολόπουλου στη Νέα Παραλία.

Η Mariam είναι βέβαιη πως θα μπορούσε να ζήσει στη Θεσσαλονίκη, γιατί, όπως μου λέει χαμογελώντας, «μπορώ να πάω παντού με τα πόδια». Αγάπησε πολύ το «Mikel» της γειτονιάς της στην οδό Έδισον, κοντά στο Δημαρχείο.

Η Mariam είναι έντονα θρησκευόμενη: «Δεν ξέρω πώς μπορείς να προχωράς στη ζωή χωρίς να πιστεύεις σε τίποτα», λέει. Εκκλησιάζεται τακτικά στην Αρμενική Εκκλησία της Θεσσαλονίκης.

Η Mariam αξιοποίησε το πρόγραμμα Erasmus+ στο έπακρο, ταξιδεύοντας και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες–την Τσεχία, την Ιταλία, την Αυστρία, τη Σλοβακία και τη Βουλγαρία. Επισκέφτηκε επίσης την Αθήνα, η οποία της φάνηκε τρομερά χαοτική.

«Πριν από το Erasmus+, ήμουν απόλυτα βέβαιη ότι δεν θα ήθελα να φύγω από την Αρμενία. Πλέον, δεν είμαι τόσο κατηγορηματική. Ο καιρός θα δείξει».

Η συμβουλή της Mariam προς επίδοξους φοιτητές Erasmus στη Θεσσαλονίκη: Μην είστε ντροπαλοί, γνωρίστε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορείτε!

#TAGS

Εκπαίδευση Θεσσαλονίκη Πανεπιστήμιο Προφίλ Συνεντεύξεις