Το Θεσσαλονικέων Πόλις βρήκε τον άνθρωπο που «κράσαρε» το Mataroa Street Contest και αποκαλύπτει την κρυφή ιστορία πίσω από τη δημιουργία του γκραφίτι με τα δύο μεγαθήρια της ελληνικής τέχνης.
Ο Μαρτίν Μονέ είναι 55 ετών με καταγωγή από τη Γαλλία και τη Βενεζουέλα. Ζει στη Στοκχόλμη και είναι δάσκαλος της γαλλικής και ισπανικής γλώσσας, όμως η ζωγραφική πορτρέτων σε δημόσιους χώρους είναι το χόμπι και η μεγάλη του αγάπη. Εδώ και μια δεκαετία δουλεύει ένα πολύ ιδιαίτερο πρότζεκτ: τη δημιουργία ενός Αλμανάκ με πορτραίτα, ένα για κάθε μέρα του χρόνου, σπουδαίων ανθρώπων από όλο τον κόσμο.
«Έχω ζωγραφίσει πάνω από 500 πορτραίτα, αρκετά για να καλύψω κάθε μέρα του έτους, αλλά δεν είμαι απόλυτα ικανοποιημένος με κάποια από αυτά. Γι’ αυτό συνεχίζω να ζωγραφίζω νέες φιγούρες συνέχεια» μας λέει ο ίδιος, λίγες ημέρες μετά την ολοκλήρωση της δράσης στις 12 Σεπτεμβρίου. Το Mataroa Street Contest είναι μια πρωτοβουλία της Πολιτιστικής Εταιρείας Επιχειρηματιών Βορείου Ελλάδος (όπως είναι και η τριμηνιαία πολιτιστική επιθεώρηση Θεσσαλονικέων Πόλις και το Θεσσαλονικέων Πόλις digital). Η πολύπλευρη δράση ξεκινά με εκτεταμένες παρεμβάσεις καθαρισμού και αισθητικής αναβάθμισης του παραλιακού μετώπου και κορυφώνεται στον Κήπο της Μεσογείου, που από πέρυσι έχει μετατραπεί σε υπαίθριο μουσείο street art.
Ο Μονέ ζωγραφίζει σε νόμιμους τοίχους ή εγκαταλελειμμένα μέρη, γιατί δεν θέλει το έργο του να προκαλεί προβλήματα ή να κοστίζει στην κοινωνία και τους πολίτες. Όταν λοιπόν ήρθε φέτος για διακοπές στη Θεσσαλονίκη με τη σύζυγο και τα παιδιά του, είχε την ελπίδα ότι θα έβρισκε πολλά τέτοια μέρη. Αποδείχθηκε πιο δύσκολο απ’ όσο περίμενε.
«Συνήθως βρίσκω σημεία για ζωγραφική μέσω του legalwalls.net ή ρωτώντας σε τοπικά καταστήματα με είδη γκραφίτι. Μου έδωσαν πληροφορίες για δύο νόμιμους τοίχους στη Θεσσαλονίκη, αλλά δεν ήταν ιδανικοί: μικροί, γεμάτοι κόσμο και ήδη καλυμμένοι με όμορφα έργα τέχνης που δεν ήθελα να καλύψω. Περπατώντας στην παραλία, έπεσα τυχαία πάνω στον Κήπο της Μεσογείου και είδα την έκθεση με τις μεγάλες επιφάνειες και τα εντυπωσιακά έργα».
Διαβάζοντας για το Μataroa Street Contest, συνειδητοποίησε ότι οι καλλιτέχνες είχαν επιλεγεί έπειτα από διαγωνισμό, οπότε αρχικά αποφάσισε να συνεχίσει την αναζήτησή του. Σε επόμενη βόλτα του, όμως, παρατήρησε ότι μία από τις επιφάνειες ήταν κενή.
«Κάποιες φορές πρέπει να εκμεταλλεύεσαι την ευκαιρία—σκέφτηκα ότι θα ήταν κρίμα να αφήσω άδεια μία τέτοια επιφάνεια σε μια τόσο ωραία τοποθεσία. Δεδομένου ότι το πρότζεκτ είχε σκοπό την προώθηση της street art, είχα την ελπίδα ότι κανείς δεν θα είχε αντίρρηση αν προσέθετα κάτι ωραίο, με νόημα».
Αποκορύφωμα των παρεμβάσεων του φετινού Mataroa Street Project είναι το έργο του εικαστικού και συγγραφέα Θανάση Λάλα στον ίδιο χώρο, με τίτλο smart joy, μια γλυπτική παρέμβαση στο αγαπημένο του αυτοκίνητο Smart Fortwo.
Τα φετινά έργα συμπληρώνουν τα ήδη υπάρχοντα των δημιουργών που αναδείχθηκαν πέρσι μέσα από το 1o Mataroa Street Contest (ASHOS, Dem, DIMI, Jasone, John Patelias, ONEBRAN, Shuen, Sissy, Smartie, Think, Τεο ΔΜΦ).
Ο Μονέ, που προτιμά να ζωγραφίζει γυναίκες, άρχισε να διαβάζει για διάσημες Ελληνίδες και για την ιστορία της Θεσσαλονίκης. Βρήκε αρκετές Ελληνίδες των οποίων τα γενέθλια συνέπιπταν με κενές ημέρες στο αλμανάκ του. Γιατί επέλεξε τη Σωτηρία Μπέλλου και την Άννα Συνοδινού;
«Στην έρευνά μου ανακάλυψα ότι η Θεσσαλονίκη έχει ισχυρούς δεσμούς με το ρεμπέτικο, αλλά και μια πολύ ζωντανή θεατρική σκηνή, οπότε σκέφτηκα ότι η Σωτηρία Μπέλλου και η Άννα Συνοδινού θα ήταν ένας ωραίος τρόπος να τιμήσουμε και τις δύο παραδόσεις, που αποτελούν τόσο μεγάλο κομμάτι της ψυχής της Θεσσαλονίκης».
Μετά τη δημιουργία του έργου, ο καλλιτέχνης επικοινώνησε με το Mataroa για να ενημερώσει για την πρωτοβουλία του και να μην βρεθούν οι διοργανωτές προ εκπλήξεως.
«Δεν φάνηκε να ενοχλήθηκαν καθόλου που “κράσαρα” το πρότζεκτ τους»!
Αντιθέτως, τον ενημερώνουμε, θεώρησαν ότι «έδεσε» ιδανικά με την εγκατάσταση και έκαναν ιδιαίτερη αναφορά στην παρέμβασή του.
«Χαίρομαι πολύ που οι διοργανωτές του Mataroa με ανέφεραν!» απαντάει ευχάριστα ξαφνιασμένος.
«Έχω ταξιδέψει σε πολλές πόλεις της Ευρώπης, και πραγματικά πρέπει να βγάλω το καπέλο στη Θεσσαλονίκη για την ανάληψη τέτοιων πρωτοβουλιών. Πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να συνδέουν την τέχνη δρόμου με τον βανδαλισμό, οπότε είναι σημαντικό επίσημοι οργανισμοί και πολιτιστικοί φορείς να παρουσιάζουν όλες τις πλευρές της street art».