Φύγανε από το Μαϊάμι και βρήκανε την ευτυχία στο Κορδελιό

Η Rahna και o Keith άφησαν τις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ για τις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης

Rahna: «Απ’ όλα τα μέρη που έχω ζήσει και ταξιδέψει, πουθενά δεν ένιωσα τόσο αποδεκτή, ορατή και αγαπητή, όσο εδώ, στο Κορδελιό».
Keith: «Έχω ζήσει στη Νέα Υόρκη, στο Σαν Φρανσίσκο, στο Μαϊάμι. Πουθενά δεν ένιωσα πιο ασφαλής απ’ όσο στο Κορδελιό».

Είναι πρωί Σαββάτου όταν φτάνουμε στο μικρό διαμέρισμα που νοικιάζουν η δρ. Rahna R. Schiff και ο Keith Holamon σε ένα στενό δρομάκι του Κορδελιού, κοντά στον παλιό κεντρικό άξονα της συνοικίας, που έχει μετατραπεί πλέον σε πεζόδρομο. Ο ήλιος έχει αρχίσει να διαλύει το πέπλο που σχηματίζουν τις βραδινές ώρες οι εκπομπές από τα φουγάρα των γειτονικών διυλιστηρίων, και οι κάτοικοι γεμίζουν τους δρόμους, κινούμενοι προς τη μεγάλη λαϊκή του Σαββάτου. Οι δρόμοι σφύζουν από ζωή.

«Νιώθω σαν να ζω σε πόλη, και ταυτόχρονα σε χωριό» λέει ο Keith, 58 ετών. Από τα γειτονικά μπαλκόνια ακούγονται συζητήσεις, παιδιά παίζουν στα σοκάκια, ενώ πλανόδιοι διαλαλούν την πραμάτεια τους από τα μεγάφωνα των φορτηγών τους: «Βερίκοκα, ροδάκινα 5 ευρώ!».

«Εδώ υπάρχει μια γνήσια αίσθηση κοινότητας» λέει η Rahna, αναφερόμενη στους γείτονες που χαιρετά καθημερινά από το μπαλκόνι. «Ένα είδος επικοινωνίας που σίγουρα δεν είχα στο Μαϊάμι».

Ο Keith και η Rahna εξηγούν πώς οι ελιές Χαλκιδικής στάθηκαν η αφορμή για να μετακομίσουν στην Ελλάδα το φθινόπωρο του 2023

Startup με έδρα τη Θεσσαλονίκη

Η Rahna είναι μαθηματικός. Εργαζόταν τα τελευταία 25 χρόνια ως εκπαιδευτικός, μέχρι που κλήθηκε να αντιμετωπίσει, όπως τόσοι και τόσοι συνάδελφοί της, τις προκλήσεις της εξ αποστάσεως διδασκαλίας την εποχή του Covid και τις παρενέργειες της μεταπανδημικής εποχής.

Μια αίσθηση αδιεξόδου ήταν αυτή που τους οδήγησε να πάρουν με τον Keith τη μεγάλη απόφαση να αναζητήσουν κάτι εντελώς νέο.

«Σε ένα στάδιο της ζωής, κατά το οποίο οι περισσότεροι σχεδιάζουν τη συνταξιοδότησή τους, εμείς κοιταχτήκαμε με τον Keith και είπαμε ότι για πρώτη φορά στη ζωή μας πρέπει να κάνουμε κάτι δικό μας, για τους εαυτούς μας» λέει η 55χρονη Rahna.

Και κάπως έτσι, το 2023, έκαναν το μεγάλο άλμα και εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη, ιδρύοντας τη δική τους επιχείρηση. Μια startup φαρμακοβοτανικής έρευνας, τη «Mother’s Pharm».

Η επιλογή τους να εγκατασταθούν στο Κορδελιό δεν ήταν τυχαία. Οι δυο τους είχαν ήδη κάποιους φίλους εδώ, από την εποχή που ο Keith πηγαινοερχόταν μεταξύ ΗΠΑ και Θεσσαλονίκης/Χαλκιδικής για επαγγελματικούς λόγους.

Μια βόλτα στη λαϊκή αγορά του Σαββάτου

Παρόλο που το Κορδελιό δεν μοιάζει με τις γειτονιές του Μαϊάμι, αν εξαιρέσει κανείς τις πορτοκαλιές που ανθίζουν την άνοιξη και στα δύο μέρη, η Rahna και ο Κeith δεν ήρθαν απλώς για να εξερευνήσουν κάτι διαφορετικό, αλλά για να γίνουν κομμάτι του.

Κι αν υπάρχει ένα μέρος που αντανακλά αυτή τη διαφορετικότητα στον ρυθμό και τον χαρακτήρα της περιοχής, δεν είναι άλλο από τη λαϊκή του Σαββάτου, δίπλα στο πάρκο Σμύρνης και το γήπεδο του «ΑΣ Οδυσσέα Κορδελιού».

Οι πάγκοι ξεχειλίζουν από φρέσκα εγχώρια προϊόντα, λαχανικά ακόμα με το χώμα τους, φρούτα που μοσχοβολούν και ψάρια που γυαλίζουν κάτω από τον πρωινό ήλιο. Οι πωλητές παζαρεύουν φωναχτά τις τιμές τους, δημιουργώντας ένα ηχητικό τοπίο που μπλέκεται με τις συνομιλίες των περαστικών και τις φωνές από το ποδοσφαιρικό ματς εφήβων που διεξάγεται παραδίπλα.

Προχωρώντας, φτάνουμε σε έναν πάγκο με κηπευτικά, όπου η Μαρία-Τερέζα από το Περού και ο σύζυγός της, Παναγιώτης, υποδέχονται τη Rahna και τον Keith με πλατύ χαμόγελο. Μιλούν λιγοστά αγγλικά, αλλά τα λόγια είναι περιττά. Το χαμόγελο και η εγκαρδιότητα αρκούν.

«Αντιλαμβάνομαι πως είμαι διαφορετική» λέει η Rahna «αλλά αισθάνομαι πως ο κόσμος με αποδέχεται θερμά χωρίς να δίνει σημασία από πού προέρχομαι. Μου δίνουν την ελευθερία να δείξω ποια είμαι και νιώθω πως δίνουν αυτήν την ελευθερία σε όλους».

Αυτό το συναίσθημα της Rahna δεν είναι τυχαίο. Το Κορδελιό και οι γύρω περιοχές των δυτικών συνοικιών της Θεσσαλονίκης υπήρξαν από τους κύριους τόπους υποδοχής Ελλήνων προσφύγων στη Βόρεια Ελλάδα τον 20ό αιώνα. Εξ αρχής πολυπολιτισμικό, υποδέχθηκε στο διάβα του χρόνου ανθρώπους από τον Πόντο και τη Μικρά Ασία, από την πρώην Σοβιετική Ένωση και τα Βαλκάνια, από την Ασία και την Αφρική. Τον τόπο αυτόν, τον διαμόρφωσαν και τον διαμορφώνουν ακόμα πρόσφυγες και μετανάστες.

Ο Keith, που μεγάλωσε σε μια φάρμα στο Τέξας, περνάει τη δική του διαδικασία προσαρμογής. Καθώς περνάμε από τον πάγκο με φρέσκα ψάρια από το Βατοπέδι του Αγίου Όρους, σταματάει και μας λέει γελώντας: «Εκεί που μεγάλωσα εγώ, βλέπαμε αγελάδες, εκτρέφαμε αγελάδες και τρώγαμε αγελάδες. Μέχρι πρόσφατα, ήξερα μόνο δύο είδη ψαριών. Τώρα γνωρίζω πως αν θέλω να βρω μπαρμπούνια, πρέπει να έρθω νωρίς».

Από πίσω του κάθεται η κυρία Ελισάβετ καθαρίζοντας με ακρίβεια που προδίδει εμπειρία δεκαετιών τα καφάσια με τους γαύρους. «Εδώ και 100 χρόνια είμαστε σε αυτές τις λαϊκές, τρεις γενιές» λέει. Παίρνει μια ανάσα και συμπληρώνει κοιτάζοντας με περιέργεια τους Αμερικάνους: «Όλα αυτά τα χρόνια, από τον πάγκο μου Αμερικάνοι δεν πέρασαν ποτέ».

Για κάποιους, η παρουσία του ζευγαριού εδώ γεννά απορίες. Πώς αφήνει κάποιος πίσω του το κοσμοπολίτικο Μαϊάμι για μια εργατική προσφυγική συνοικία στην άλλη άκρη του κόσμου; Για άλλους, είναι μια ευχάριστη εναλλαγή και ευκαιρία να εξασκήσουν τα σπαστά αγγλικά τους.

Καφενές: Η καρδιά της κοινότητας

Εκεί που η Rahna και ο Keith έπαψαν να νιώθουν «Αμερικάνοι» και αισθάνθηκαν πραγματικά αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της κοινότητας, είναι ένα μικρό, εναλλακτικό καφέ-μπαρ με μποέμικα vibes στο τέλος του πεζοδρόμου.

Το Boem by Kafenes ή απλώς Καφενές για τους ντόπιους, μεταμορφώθηκε σε κάτι παραπάνω από αγαπημένο στέκι. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε το γιατί. Τόσο η διακόσμηση όσο και ο κόσμος εδώ δημιουργούν έναν χώρο όπου κανείς δεν νιώθει «ξένος».

Πολύχρωμες καρέκλες, πολυθρόνες με χρωματιστά ριχτάρια, μαξιλάρες στα πεζούλια και διαφόρων ειδών φυτά δημιουργούν μια ατμόσφαιρα επιμελώς ατημέλητου περίκλειστου κήπου. Τον εσωτερικό χώρο κοσμούν δεκάδες πινακίδες απ’ όλον τον κόσμο, που αφηγούνται τα ταξίδια θαμώνων. Στα ηχεία οι Concrete Blonde υπογραμμίζουν μελωδικά το εναλλακτικό ύφος του μαγαζιού.

Ξαφνικά, η μουσική χαμηλώνει και φίλοι, γνωστοί και θαμώνες αρχίζουν να τραγουδούν το «happy birthday» στη Rahna, που είχε τα γενέθλιά της λίγες ημέρες νωρίτερα. Τα μάτια της υγραίνουν από συγκίνηση βλέποντας ανθρώπους που πριν από δύο μόλις χρόνια δεν ήξερε καν ότι υπάρχουν, να τη γεμίζουν με ζεστασιά.

«Ταξίδεψα σε τόσα μέρη στον κόσμο και κανένα δεν είναι σαν κι αυτό. Το αποκαλώ πια σπίτι μου».

#TAGS