Το υπεραιωνόβιο κατάστημα στην καρδιά της Αγίας Σοφίας

Στου «Κοντογούρη», που έντυνε τον Φωτόπουλο και τον Χατζηχρήστο, τα τζιν γράφουν ακόμα ιστορία

Στο κατώφλι της δεκαετίας του ’70, η οικογένειά μου μετακόμισε, και από την περιοχή του Αγίου Δημητρίου βρεθήκαμε στη γειτονιά μιας άλλης μεγάλης εκκλησίας, της Αγίας Σοφίας.

Η νέα γειτονιά ήταν πιο απρόσωπη από την παλιά και τα καταστήματα με είδη πρώτης ανάγκης εξοβελίζονταν το ένα μετά το άλλο στα στενά, παραχωρώντας τους κεντρικούς δρόμους στην κυριαρχία καταστημάτων κυρίως ένδυσης και υπόδησης. Τα κτήρια του μεσοπολέμου έδιναν τη θέσης τους σε νέες, οκταώροφες οικοδομές, τα καταστήματα άλλαζαν σταδιακά χρήσεις, εξυπηρετώντας τις σύγχρονες ανάγκες.

Αν ρίξει κανείς μια ματιά στο παρελθόν, θα διαπιστώσει ότι στο κεντρικότερο τμήμα της Αγίας Σοφίας, τα καταστήματα που έχουν καταφέρει να αντέξουν στο αδυσώπητο κύλισμα του χρόνου, είναι ελάχιστα. Ένα από αυτά είναι το κατάστημα ανδρικής σπορ ένδυσης «Κοντογούρης».

Συναντήσαμε τις αδελφές Αντρέα και Ελένη Κοντογούρη, σημερινές ιδιοκτήτριες της επιχείρησης, και τις ζητήσαμε να μας μιλήσουν για την ιστορία του καταστήματός τους, που έχει ξεπεράσει τον ένα αιώνα λειτουργίας!

«Το 1902 ο παππούς μας, Νικολανδρέας Κοντογούρης, 14 ετών τότε, έφυγε με τον θείο του από τον τόπο του, την Κεφαλονιά, για το Ασουάν. Μετά από λίγο καιρό επέστρεψε, για να επιχειρήσει νέα περιπλάνηση, αυτή τη φορά με τον αδελφό του, στην Αμερική. Ο αδελφός του ρίζωσε εκεί ως ανθοπώλης, αλλά ο παππούς γύρισε στην Ελλάδα και βρέθηκε στη Μακεδονία ως στρατιώτης κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων. Όταν ο πόλεμος τελείωσε, εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη και άνοιξε κατάστημα αρχικά με είδη προικός και στη συνέχεια και με γυναικεία καπέλα στη σημερινή οδό Εθνικής Αμύνης».

Η οδός Αγίας Σοφίας από την Τσιμισκή προς την Άνω Πόλη κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου. Στη δεξιά γωνία το μέγαρο Βλιούρα με το καφεζυθοπωλείο «Ίλιον», και στη συνέχεια η ταβέρνα του Δαλαμάγκα, το μέγαρο Σαμαρά με το ομώνυμο γουναράδικο και το μέγαρο Κοντογούρη. Το δεύτερο κτήριο στα αριστερά είναι ο κινηματογράφος «Διονύσια». Πηγή: archive.saloni.ca.

«Ο παππούς ήταν πολύ αξιόλογος. Είχε εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος και κάποια στιγμή, μάλιστα, είχε ασκήσει καθήκοντα δημάρχου, αναπληρώνοντας τον Μηνά Πατρικίο. Είχε αγοράσει ένα οικόπεδο στην πυρίκαυστο, στο οποίο έχτισε μια οικοδομή στη σημερινή Αγίας Σοφίας. Στο ισόγειο εγκατάστησε το κατάστημά του, ενώ στον πρώτο όροφο στεγάστηκε το Μακεδονικό Ωδείο και στο υπόγειο τυπογραφείο, όπου ο παππούς εξέδιδε εφημερίδα! Αργότερα, στους χώρους που στεγαζόταν το ωδείο, εγκαταστάθηκε η οικογένειά του. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο παππούς έκανε στροφή και άρχισε να φέρνει ανδρικά ρούχα.»

»Στον χώρο αυτό, το 1960 χτίστηκε η νέα οικοδομή, που υπάρχει μέχρι σήμερα. Το 1968 ανέλαβε την επιχείρηση ο πατέρας μας, Δημητρογιάννης Κοντογούρης. Τότε έγινε και η στροφή προς τα τζιν, με αποκορύφωμα το 1974. Τότε ήταν στη μόδα τα παντελόνια καμπάνα. Όσο μεγαλύτερη η καμπάνα, τόσο ακριβότερο ήταν το παντελόνι! Ακολούθησαν κι άλλες μόδες, όπως τα παντελόνια peau de peche, που έβγαιναν σε πάρα πολλά χρώματα, και τα κοτλέ. Στη δεκαετία του ’70 το μαγαζί ήταν τόσο γνωστό, που δεν υπήρχε περίπτωση να πάρεις ταξί και να του ζητήσεις να σε πάει στου “Κοντογούρη” και να μην ξέρει πού βρίσκεται. Ήταν σαν τον “Λαμπρόπουλο” ή τον “Κατράντζο”, σημείο αναφοράς της πόλης. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 τοποθετήθηκε στην πρόσοψη του καταστήματος ένα τοτέμ, που παραμένει έως τώρα σύμβολο της επιχείρησης.»

»Ήταν αλησμόνητες εποχές. Μια φορά ο πατέρας μας είχε φέρει μοντέλα στο μαγαζί και έκαναν πασαρέλα με τα ρούχα που πουλούσαμε. Είχε χρησιμοποιήσει, επίσης, και ζωντανές “κούκλες” στη βιτρίνα του καταστήματος. Ο κόσμος έκανε ουρά μπροστά στη βιτρίνα».

»Χιλιάδες είναι αυτοί που έχουν ντυθεί από το κατάστημά μας, ανάμεσά τους και πολλοί γνωστοί, όπως ο Κώστας Χατζηχρήστος, ο Φίλιππος Νικολάου, ο Λαυρέντης Διανέλλος, ο Νίκος Σταυρίδης, ο Μίμης Φωτόπουλος και τόσοι άλλοι. Ο τελευταίος, μάλιστα, ήταν πολύ φίλος με τον πατέρα μου και είχε πει σε μια συνέντευξή του ότι “στη Θεσσαλονίκη έχω έναν φίλο που είναι σκεπτόμενος έμπορος”, γιατί ο πατέρας μας ήταν πολύ καλλιεργημένος. Υπήρχε και μια ραδιοφωνική διαφήμιση με τον Ίωνα Τυρταίο –κι αυτός πολύ καλός φίλος του πατέρα μας– που έλεγε πως “όσοι έρχονται στη Θεσσαλονίκη, έρχονται για τον Λευκό Πύργο και για τον Κοντογούρη”.»

Αλλά διαφημίσεις για το κατάστημα συναντάμε από πολύ παλιά. Έχουμε βρει π.χ. στο «Ημερολόγιο Θεσσαλονίκης» της Μ. Τσιώμου το 1926 αλλά και στο «Μακεδονικό Ημερολόγιο» του Ν. Σφενδόνη το 1927.

Το 2015 ο Δημητρογιάννης Κοντογούρης απεβίωσε και η επιχείρηση πέρασε εξ ολοκλήρου στα χέρια των θυγατέρων του. Καμιά τους δεν έχει μετανιώσει για την επιλογή τους να ασχοληθούν με το συγκεκριμένο αντικείμενο.

«Η επαφή με τον κόσμο σε ανανεώνει. Σ’ ένα τέτοιο κατάστημα ο κόσμος έρχεται για να ψωνίσει και έχει ευχάριστη διάθεση, γιατί η αγορά ρούχων είναι κάτι που σε τονώνει, σε χαροποιεί. Είναι συγκινητικό να συνειδητοποιείς ότι αυτό το κατάστημα δεν έχει σταματήσει τη λειτουργία του ούτε μια μέρα εδώ και τόσα χρόνια. Μακάρι και τα παιδιά μας να συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο».

#TAGS

Αγίας Σοφίας Γειτονιές Ιστορικά καταστήματα Πρόσωπα της πόλης Συνεντεύξεις